Ouderen hebben echt last van de bezuinigingen

Mensen die in de zorg werken, ouderen en mantelzorgers weten als geen ander wat de gevolgen zijn van bezuinigingen op ouderen zorg. 

Het zijn mensen die er dagelijks mee te maken hebben en waar naar mijn mening de overheid beter naar zou moeten luisteren. 
Met name de gevolgen voor mensen met dementie zijn soms schrijnend. 1 professionele kracht op 9 bewoners is geen uitzondering. 1 professionele kracht die een nachtdienst moet draaien op 20 bewoners is ook geen uitzondering.
Er zijn uitzonderingen (gelukkig), daar waar particuliere zorg mogelijk is en waar mensen meer geld te besteden hebben is de zorg beter geregeld. Logisch, het draait tenslotte allemaal om geld. 

Ondanks deelden wij een artikel op de Facebookpagina van Dementie Vandaag. Hierop kwamen zoveel reacties dat wij vinden dat deze best meer aandacht mogen krijgen. Luister naar de betrokkenen!. 

Het was een kort artikel uit "Wat u zegt" van de Telegraaf

Het artikel 

Te weinig personeel in verpleeghuis

Mijn vader zit op een gesloten afdeling in een verpleeghuis waar gisteren slechts één verpleegkundige en een stagiair aanwezig waren voor circa 20 patiënten. Dat is veel te weinig op zo’n groep patiënten, weet Trevor Hoff.

Het personeel heeft het zwaar: eten geven, de mensen wassen, naar bed brengen, etcetera, en dan ook nog aandacht geven. Mijn moeder overweegt een klacht in te dienen. Ik vind het ongelofelijk dat de patiënten zo behandeld worden.

Ik nodig de politici uit, vooral minister Asscher, om samen met mij op bezoek te gaan om eens te kijken hoe de praktijk er uitziet. Ik begrijp niet hoe en waarom onze ouders die de Tweede Wereldoorlog hebben overleefd en daarna dit land hebben opgebouwd dit moeten ondergaan. Hiermee bedoel ik niet alleen ouderen die daar zitten, maar ook hun partners die dit moeten meemaken

Vrijwilligers, mantelzorgers en familieleden kunnen dit niet alleen oplossen. Vandaag of morgen gebeuren er ongelukken en gaan mensen dood door personeelsgebrek. Het personeel wil alles doen om deze mensen een zo goed mogelijke tijd te geven, maar als je slechts met z’n tweeën bent kan dat niet.

Trevor Hoff,

Huizen

Klik hier voor de originele tekst 

Een greep uit de reacties

 1     Te erg voor woorden, het t ook meegemaakt.
 2      Ik maak het ook mee...................heel erg! 
 3      Ik schaam me voor dit land dat we zo met onze mensen omgaan
 4      Ook mijn vader zit in zo'n situatie
 5      Het is in 1 woord schandalig
 6     Ik weet er alles van
 7      Vreselijk wat ze met de ouderen mensen doen,en dan Rutte zeggen(Geer en Goor) dat er iets gedaan moet worden voor die mensen laat hij meer geld in de zorg stoppen
 8       Precies, doe er eens wat aan!
 9       Intens triest.....
10      Het is de harde realiteit.had het anders verwacht toen ik voor dit beroep koos.
11       Is in de hele zorg schrikbarend slecht.... Nederland moet zich schamen
12       vind het vreselijk
13       En dan die Rutte met glashard gezicht op tv met geer en goor ..... Man wat was ik kwaad
14       Het is schandalig, het hele kabinet heeft een stalen plaat voor de kop.!!!
15       Daarom ben ik bezig met mn opleiding verzorgende ig om bij zulke mensen te kunnen zijn mn hart ligt daar
16       Helaas een verdomd feit al jaren, onze ouderen die net na de oorlog alles hebben opgebouwd worden als beesten behandeld.
17       Spijtig genoeg niet alleen in Nederland!
18      Yip, ik zit er middenin, zou graag meer aandacht willen geven aan onze bewoners maar idd te weinig personeel...... Zooooo jammer 
19       Helaas herkenbaar,
20       Mijn demente tante van 84 zit al een paar jaar in een verpleeghuis. Ze verzorgen haar daar fantastisch en mijn tante heeft het naar haar zin. Maar helaas moet ze verplicht naar een andere afdeling want haar eigen afdeling moet wegens bezuinigingen sluiten. Er staan teveel bedden leeg op andere afdelingen. De vreselijk lieve dames van de verpleging op wie ik gek ben moeten bijna allemaal verplicht de thuiszorg in terwijl de meesten dat echt niet willen...
21      Verschrikkelijk wat er met mensen gebeurd op dit moment.
22      Gohh
23      Mensen die in zorg werken kunnen bijna niet voor hun eigen opkomen dat het opvalt. Anderen doen dat door te staken en dan word je miss eerder gehoord maar in zorg staak je niet wand wie zijn dan de dupe de ouderen en dat is net wat je niet wilt die hebben soms als zwaar genoeg in deze maatschappij. Het blijft een mooi beroep maar ook lastig om te zien hoe goed de ouderen voor onze toekomst gezorgd hebben hoe minder goed we nu met hun om gaan. Zorg instellingen kunnen er niets aan doen het is de overheid die eens hart er over naar moet denken hoe ze in actie kunnen komen.
24     Schandalig en maar blijven bezuinigen....Ach ja het zijn maar bejaarden toch en ze hebben geen meerwaarde voor de samenleving meer toch meneer Rutte en companen...Maar zonder deze mensen ... ...had jij geen land gehad om te regeren druiloor !!!!
25     Dat is al jaren zo.. Toen mijn moeder in 1995 werd opgenomen al.
26     Mijn moeder zit ook op gesloten afdeling,vandaag op bezoek geweest en heb niemand van verzorgden gezien...niet verantwoord!!! Reactie van iemand anders: En wat doe je vervolgens met dat gegeven??  Antwoord: Niks denk ik...wat kan ik doen,te weinig personeel int weekend e...Heb er al eens op tafel gaan kloppen ivm Haldol ze kreeg,was niet menselijk meer...mijn moeder was zombie,kon ni meer gaan,communicatie was niet meer mogelijk...Dr heeft Haldol op mijn vraag dan toch afgeschaft..Triestig gewoon hoe ik haar toen heb gevonden,compleet gedrogeerd...ben al blij dit achter de rug is..
27  Waarom is het bij ons in ' xxxxx ' wel mogelijk om voldoende personeel in te zetten. Wij hebben echt niet meer geld dan verpleeghuizen. Misschien werken wij wel mee! Bestuurders kom eens bij verpleeghuis xxxxx kijken. 

            Reactie van een ander is een foto van de kosten die verpleeghuis xxxxx hanteert. 

            Reactie hierop: Zo zou elk verzorgingshuis goede zorg kunnen bieden als cliënten zoveel betalen. Maar helaas is dat niet de realiteit .    Zo zie je wel weer dat er wel degelijk verschil is tussen de ouderen die voldoende geld hebben en de ouderen met een klein of geen pensioen. Zo is dat in de thuiszorg ook, mensen kunnen uren zorg bijkopen, maar van een AOW is dat echt niet te doen. 

            Antwoord van 27 :Mooi dat je reageert. Het gaat hier over het zorggeld. Met pgb krijg je minder dan de reguliere instellingen. We hebben dan ook maar 8 mensen waarvan je budget krijgt. Voor het wonen,servicekosten en voeding kunnen we meer besteden. Het zorggeld is in feite minder en moeten we de zorg van betalen. Als leidinggevende werken we net zo hard mee. Zelfs de schoonmaakwerkzaamheden draaien we de hand niet voor om. Dat mensen luxe wonen is buiten de instellingen ook. We hebben zelfs regelmatig mensen met alleen een aow. Het wordt wel meer gedacht dat de zorg zelf wordt betaald en dat men daardoor betere zorg kan krijgen. Natuurlijk kunnen rijkere mensen meer zorg inkopen maar is dit niet altijd nodig. Kom gerust eens kijken en je zal zien dat je met weinig middelen meer zorg kunt leveren.
28    Reactie op reactie 27: Mijnheer 27 wat bedoelt U met wij werken zelf mee en met hoezo te weinig personeel? Ik denk dat we allemaal meewerken Vind U 2 personen op 20 bewoners normaal of 1 persoon op 6 bewoners 8 uren alleen? Op een team met dwalende onrustige en of agressieve bewoners omdat ze door de achterlijke bouw van de meeste huizen geen kant opkunnen.Leg het mij maar uit Ik ben 63 en werk vanaf mijn 16de in de zorg altijd pg kan dus wel stellen dat ik een stukje ervaring heb maar het is er de laatste jaren toch echt niet beter op geworden De bewoners worden ouder komen steeds slechter binnen de regels worden steeds strenger en over het papierwerk zwijgen we dan maar Graag Uw uitleg
29    En ze zijn nog meer bezuinigen aan het doorvoeren 500 miljoen.ik werk zelf in de zorg maar dit kan en mag niet gebeuren.
30    Laat Rutte zelf maar eens een maand opsluiten en wachten tot hij naar de wc mag of 1x per week onder de douche. Het is echt schandalig dat er zo op de zorg gekort wordt en dan idd met z'n scheinheilige kop tegen Geer en Goor vragen om hulp . Schaam je . Kom op voor de (demente) ouderen .
31    Er zijn schandalig weinig handjes aan het bed te vinden tegenwoordig. Maar of dat nu persé met bezuinigen van de overheid te maken heeft, trek ik in twijfel. Er zijn zoveel regels die nageleefd moeten worden waar te veel dure managers voor nodig zijn. Hierdoor blijft maar een klein deel van het geld over voor de werkelijke zorg, die mensen nodig hebben, waarvoor ze opgenomen zijn en waarvoor ze een hoge ZZP-indicatie hebben.
32    We gaan weer terug naar de tijd (30 jaar geleden). Was voor veel mensen om 12 uur in de middag eindelijk tijd om uit bed geholpen te worden
33    Toen ik in 1979 de Ziekenverzorging in ging stonden er in het werkschrift, zo heette dat destijds, gemiddeld 12 namen voor 31 bewoners verdeeld over 3 gangen. Er was een aparte keukenzuster en er was altijd leiding in de vorm van een hoofdzuster of subhoofd. Er was tijd om de mensen fatsoenlijk te wassen.. Met water i.p.v. die ' verzorgende washandjes ' .. Haren werden gewassen, krulspelden gezet, we leerden hoe wij het haar moesten opsteken en ik maakte zo graag Grace Kelly kapsels. Gebitten werden gepoetst, nagels geknipt!! Oren en navels gereinigd.
34   Je ging naast de bewoner zitten om eten te geven. Een leerling kon leerling zijn en die liep met het boekje op zak om punten te halen. 3 handtekeningen per keerpunt voordat de handeling zelfstandig mocht worden verricht. Er was zelfs een praktijkopleider per afdeling die meeliep tijdens je dienst.
35   Was het perfect destijds? Nee zeker niet vergeleken met de privacy die bewoners nu kunnen hebben in de vorm van eigen kamer etc.
36   Ik denk dat wanneer er een documentaire gemaakt wordt over de schrijnende actuele situatie van de zorg, de tv ontploft door de kijkcijfers..de vraag is alleen; zou het helpen?
37  Ik woon tussen aan de ene kant een nieuw asielzoekerscentrum met alles erop en eraan zoals een nieuwe speeltuin voor de kinderen , fietsen, rolschaatsen en nog veel meer en de andere kant de voedselbank. Aan de ene kant kan het niet op en aan de andere kant het nodige zo dat je in leven kunt blijven. Ik ben een oma van 86 maar ik weet niet wat ik hier van moet denken. Er is verdriet aan de ene kant maar ook aan de andere kant. Hoe lost Nederland dit op.

Bovenstaande zijn alleen maar reacties op het stukje van Trevor Hoff, een klein stukje tekst dat blijkbaar mensen aanzet om hun hart te luchten over de gevolgen van de bezuinigingen in het hele land.

Ik ben geen politicus, ik weet ook niet wat de oplossing is en daar ga ik me ook niet aan wagen. Maar dat het anders moet dat is wel duidelijk. Vandaar dat wij als Dementie Vandaag het belangrijk vinden dat de stem van de betrokkenen  verspreid wordt.

Neem een kijkje op onze Facebookpagina en doe interactief mee in de discussies. 

  

N.B. Racistische en discriminerende opmerkingen hebben wij buiten beschouwing gelaten. Het is niet ons doel om mensen te beledigen die niets met de keuzes van de overheid te maken hebben. Het is überhaupt niet ons doel om mensen te beledigen. Iedereen heeft recht op een menswaardig bestaan, ongeacht leeftijd, kleur, cultuur, geloof, afkomst enz. Iedereen. Het een heeft, naar onze mening, niets te maken met het ander.

Monika Eberhart 

photo credit: Sad via photopin (license)

Opgesloten, wanhopig en machteloos

Een dagactiviteitencentrum biedt mensen met dementie de mogelijkheid om er de dag door te brengen zodat mantelzorgers ontlast worden. Niet elk persoon met dementie kan zich vinden in deze vorm van dagbesteding, al is het alleen maar omdat de dementie ervoor zorgt dat het niet begrepen wordt.

Mevr. Hansen gaat een dag per week naar het dagactiviteitencentrum. 

Sinds kort kan haar man de zorg voor zijn vrouw niet meer zo goed aan en is ervoor gekozen om mevr. Hansen twee dagen per week naar het dagactiviteitencentrum te laten gaan. Ze gaat nu op maandag en woensdag. Maandag ging ze voor het eerst een extra dag, maar ze wilde zelf helemaal niet.
Mevr. Hansen wil niet opgesloten worden op een plek niet ze niet herkent.  

Ik vraag me af wat zich gedurende de dag in haar hoofd heeft afgespeeld. Ik probeer de dag, die voor haar teleurstellend verliep, vanuit haar beleving te verwerken.

Maandagochtend 9:30 uur 

Jan heeft me net een kus gegeven en me een fijne dag gewenst. Hij deed zijn best om me in de bus te krijgen. Nu zit ik erin en weet niet waar we naartoe gaan. Ik herken sommige gebouwen wel, maar waar gaan we heen? Wie zijn die andere mensen in de bus? Ik ken ze niet. 

Oh, ik geloof dat ik hier eerder ben geweest. Deze mensen heb ik geloof ik wel eens gezien. Ik ga maar gewoon naar binnen. Ik ben hier nu toch en misschien krijg ik wel koffie. 
Mijn jas wordt door een aardige blonde dame aangepakt, ik denk dat ze een jaar of 40 is. Ze wijst me de weg naar een ruimte met grote tafels waar al een paar mensen aan zitten. Ik denk dat we hier koffie krijgen, hopelijk met een koekje. 
Ja dus! Nou een lekker kopje koffie kan er wel in na zo'n lange reis. 

"Goedemorgen mevr. Hansen, wilt u een kopje koffie?"
" Graag alstublieft" 
We krijgen er ook een lekker koekje bij. 
Ik kijk om me heen. Eigenlijk ken ik al die mensen niet. Waar is Jan? Waarom is hij niet meegegaan? Wat moet ik hier doen? Ik ga liever naar huis, lekker in de tuin werken. De kippen moeten ook nog eten, en ik weet niet of Jan in zijn eentje alle koeien kan melken. Ik kan hem niet in de steek laten. 
Als ik op wil staan om weg te gaan staat meteen een blonde dame voor mijn neus: " Wilt u naar de w.c. mevr. Hansen?". Naar de w.c.? Nee, ik hoef niet naar de w.c.
"Nee, ik hoef niet naar de w.c., ik wil naar huis" 
" U kunt nog niet naar huis, u wordt om vier uur naar huis gebracht door een taxi, uw man heeft dat voor u geregeld "
Waar heeft dat mens het over? 

Ik loop wel door de deur, daar zal de uitgang wel ergens zijn. Oh nee, het is een gang, jammer.  Daar loopt die andere mevr. die hier de koffie schenkt. Ze heeft krullen. Ik zal het eens aan haar vragen.
" Kunt u mij vertellen waar de deur naar buiten is? Ik wil naar huis" 
" Aan het einde van de gang mevr. Hansen, maar de deur kan niet open. Ik weet de code niet, de deur gaat om vier uur open als u wordt opgehaald om naar huis te gaan".
"U weet de code niet? Dus ik ziet hier opgesloten?! Dat mag niet hoor! Ik ben volwassen en ik mag gaan en staan waar ik wil. Wat is dit voor onzin? IK WIL NAAR HUIS! en wel NU!"
"U kunt nog niet naar huis mevr. Hansen, dat kan pas al de bus komt om u op te halen"
"Ik heb helemaal geen bus nodig, ik ben met mijn eigen auto gekomen!" " Doe die deur open, IK WIL NAAR HUIS!". 

Ik vind het maar een achterlijke bedoening hier. Waarom ben ik hier? wat moet ik hier doen? Ik wil naar huis, naar mijn tuin en naar Jan. 
Een code, ik moet een code indrukken. Ik ga het maar gewoon proberen want hier is niemand te vertrouwen. (drukt een paar cijfers in) Nou, dat werkt ook niet. IK WIL NAAR HUIS!!!! DOE DIE DEUR OPEN!!!! (slaat met haar stok tegen de deur)
Daar heb je die krullenbol weer. Zo zal ik haar maar noemen want ze heeft zich niet voorgesteld. 
" Moet u naar de w.c. mevr. Hansen?"
"Ja, welke kant is het?". 
Nu ik hier toch ben kan ik net zo goed even plassen, daarna ga ik naar huis. 

Twee uur later

IK WL NAAR HUIS! " mevr. doe die deur open dan kan ik naar huis".
"U kunt nog niet naar huis, het is pas half twee en de bus komt u om vier uur halen"
" Ik heb geen bus nodig, ik ben met mijn eigen auto. Als je de deur open doet dan kan ik erheen lopen en kan ik naar huis gaan" 
" Zal ik met u meelopen naar uw auto dan? Ik zie dat u moeilijk loopt en dan help ik u graag voor het geval u een steuntje nodig hebt"
"Dat is goed, alleen tot mijn auto dan want daarna red ik het zelf wel". 

Krullenbol loopt met mij mee naar buiten. Ik zie een grote parkeerplaats, daar zal ik de auto wel geparkeerd hebben. 
Waarom zie ik de auto nergens? Ik snap er niks van. Dan moet ik Jan maar bellen dat hij me moet komen halen. 
Daar staat een telefooncel, daar kan ik vast even bellen. Krullenbol loopt met mij mee. Ze zou me een steuntje geven, maar de enige steun die ik heb is die verrekte stok. 
Eens kijken.........waar is de hoorn? Waar heb ik het nummer van Jan?
Krullenbol begint te praten: "Mevr. Hansen, dat is een parkeermeter. Daar moet u geld in doen als u uw auto hier wilt parkeren".
"Dat weet ik ook wel hoor, dat het een parkeermeter is". 
Daar komt een meneer, die kan mij vast helpen om een taxi te vinden, ga ik daarmee wel naar huis. 
"Meneer, mag ik wat vragen?"
"Sorry, mevr. ik heb haast, ik ben al laat voor een afspraak. Sorry ik moet doorlopen"
Jammer. Waar is krullenbol nou? Oh achter me. Ze kan beter naast me blijven voor het geval ik haar steun nodig heb. 
Ze zegt weer iets......"Mevr. Hansen, zullen we naar dat gebouw daar gaan? Daar hebben ze koffie en thee en limonade. Ik heb wel dorst en lust wel wat"
"Ga maar hoor kind, ik red me hier wel. Ik ga naar de hoek, daar kan ik dan een taxi bellen om naar huis te gaan, ik wil naar huis". 
"Zal ik dan met u meelopen?" " je doet maar". 

Als ik nou niet zo'n pijn in mijn benen zou hebben zou ik naar huis lopen, maar naar de hoek komen was al ver. Hier zijn ook geen taxi's en ook geen telefooncel. 
Krullenbol heeft een telefoon! "Kan jij niet naar Jan bellen en vragen of hij me komt halen?" "Sorry mevr. ik heb geen beltegoed meer, ik kan alleen gebeld worden maar niet zelf bellen".
Ah, de redding! Daar is politie. Als ik nou met mijn stok zwaai dan komen ze wel, ze hebben mij wel vaker thuis gebracht. 
Ze reageren niet. Ze zien het zeker niet. Niet echt oplettend.

Kijk, daar is mijn vertrouwde café. Even het bruggetje over en dan zijn we er. Dan drink ik daar koffie en kan ik daarna naar huis. De auto heb ik geloof ik net om de hoek staan. 
Verdorie! Dat bruggetje is hoger dan ik dacht. Dit ga ik niet redden. 
Anders kom ik hier altijd bekenden tegen, nu zie ik niemand? Waar is iedereen?

"Mevr. Hansen, er staat een stoel achter u. Wilt u misschien even zitten om uit te rusten?"
Zo! Dat is een geluk! Ik kan even zitten, even uitrusten. Hey, het lijkt wel een rolstoel? Waar komt die opeens vandaan? 
"Zullen we ergens iets gaan drinken mevr. Hansen?"
Ik wil antwoord geven, maar dan zijn we al aan het rijden. Ze gaat wel de verkeerde kant op, het café is aan de overkant! 
"Dat is de verkeerde kant hoor! waar gaan we heen?" 
"Om de hoek hebben ze gratis koffie en thee, bij het café kost de koffie 4,50 dat vinden we iets te duur"
Na ja, wat kan mij het schelen. Ik zit! 

Waar gaan we heen? Dit gebouw ken ik niet, ziet er wel heel groot uit voor een koffietent. Hopelijk is de koffie wel te drinken en niet van die automatenkoffie die naar slootwater smaakt.  
Ze rijden me naar een plek waar allemaal mensen bingo met elkaar aan het spelen zijn. Ik heb altijd al een hekel gehad aan bingo! Als ze maar niet willen dat ik mee ga doen. 
Allemaal vreemde mensen hier! Alleen die blonde dame heb ik geloof ik wel eens gezien, ik denk dat ik haar van vroeger ken, van het café. 
"Wilt u iets drinken mevr. Hansen? Koffie of thee?"
"Doe mij maar een bakkie koffie, met melk en suiker graag"
Zitten ze hier nou bingo te spelen? Als ze maar niet hopen dat ik mee ga doen. Altijd al een hekel aan bingo gehad. Als ik die koffie op heb dan ga ik naar huis. Ik moet de hond ook nog uitlaten. Ik denk niet dat Jan dat doet, die heeft het al druk genoeg met de koeien en de varkens. 

Ik ga maar eens kijken waar de deur is. Even aan die mevr. met die krullen vragen waar ik heen moet. "Mevr. waar is de uitgang?" "Aan het einde van de gang mevr. Hansen. Maar blijft u nog maar even zitten, de bus komt u over 20 minuten halen"
De bus? Waar heeft zij het over? Ik ga nooit met de bus, rijd al sinds mijn 18de zelf auto. 
"Mevr. IK WIL NAAR HUIS! Doe de deur open dan kan ik weg". 
IK WIL NAAR HUIS.............NU! Ik wil naar huis, laat me nou gewoon naar huis gaan, naar huis......


Als begeleidster van mensen met dementie heb ik wel vaker te maken met mensen die onrustig zijn, zich soms wanhopig onbegrepen voelen. Meestal zijn mensen goed af te leiden en lukt het mijn collega's  en mij wel om ervoor te zorgen dat de mensen een leuke dag hebben.
Soms komen we echter helaas ook mensen tegen zoals mevr. Hansen. Mensen die hun leven lang zelfstandig geweest zijn, een zaak gerund hebben, kinderen groot gebracht hebben, problemen zelf opgelost hebben en dan zijn ze ouder en worden ze getroffen door een vervelende hersenziekte. Een ziekte die alle regie van ze afgenomen heeft.
Het enige wat ze dan nog kunnen doen is zo duidelijk mogelijk laten weten dat ze naar huis willen.
Ik voel uw verdriet mevr. Hansen........ik voel uw wanhoop.

Monika Eberhart

photo credit: Behind bars via photopin (license)

photo credit: I Don't Drink Too Much ! via photopin (license)