zondag 7 februari 2016

Wel of geen haldol

Mensen met dementie kunnen gedragsproblemen hebben. Soms is het nodig om rustgevende medicatie te geven. Is dat zo? Is dat echt nodig?


Wel of geen haldol?

Ik weet het......ik ga me nu op gevaarlijk gebied begeven! Laat ik me dan maar meteen indekken door duidelijk te maken dat ik hier uit eigen ervaring schrijf en niet omdat ik verstand heb over het wel of niet toedienen van medicatie. Wat doet haldol met de medemens met dementie? welke veranderingen brengt het teweeg?

Op de volgende website is te lezen wat Haldol is en voor wie het bedoeld is: Apotheek.nl


Bij ons op het dagactiviteitencentrum


Ik werk op een dagverzorging voor mensen met gevorderde dementie, de meeste cliënten hebben de diagnose Alzheimer. Het gebruik van medicatie is wisselend.

We hadden een cliënt,  een vrolijke,gezellige maar zeer onrustige man. Vooral in de loop van de middag slaat de onrust in grote mate toen. Hij wil dan weg, naar huis, en gaat rondlopen en claimen. Dhr. heeft nog maar weinig begrip en heeft weinig tot geen verbale vaardigheid meer. Als hij iets wil vertellen is hij niet meer in staat de zin af te maken. Als ik in zijn ogen kijk zie ik de wanhoop en grote vraagtekens, hij weet het niet meer.......hij kan het niet meer. Als ik dan vraag of zijn hoofd hem in de steek laat kijkt hij me droevig aan en zegt: Ja.

Ondanks zijn verwardheid is Dhr. (zij het met moeite) te stimuleren om mee te doen aan sjoelen, wandelen, kegelen, knippen, benoemen van spreuken en gezegdes, liedjes zingen. Het is ook nog mogelijk om hem aan het lachen te krijgen en met grapjes van zijn verwardheid af te leiden.
Naarmate het ziektebeeld vordert wordt de verwardheid alsmaar groter en groter. Thuis, in zijn eigen vertrouwde omgeving, is Dhr. nog onrustiger dan bij ons op de dagverzorging. Zijn partner kan de zorg daarom niet meer aan en er wordt besloten over te stappen om medicatie. De keuze valt op Haldol.
De eerste paar dagen is er nog niet veel verschil te zien, maar langzaam aan wordt Dhr. steeds rustiger. Voor ons scheelt dat een hoop tijd en energie wat betreft de zorg voor Dhr., dat is mooi meegenomen. Mooie oplossing zou je denken......

De gevolgen

http://plzcdn.com/ZillaIMG/e4d261cb0c0088911e4f398fb3c1bd72.jpg
Ik ga niet zeggen dat het geen goede zaak is iemand Haldol te geven, ik ben geen arts en kan onmogelijk een diagnose stellen. Ik kan alleen aangeven wat voor veranderingen ik zie en voel, gewoon als zorg biedende medemens.
Naarmate de weken voorbij gaan wordt Dhr. X steeds depressiever, droeviger en passiever. Hij valt regelmatig in slaap in zijn stoel, laat zijn koffie staan, eet met zin mes i.p.v. zijn vork.
Het is niet meer mogelijk om Dhr. tot enige activiteit te stimuleren, alleen met bewegen doet hij nog mee, het is net of hij dan een opleving heeft.
Soms begint hij opeens te huilen, zomaar uit het niets komen de tranen en kijkt hij me wanhopig aan, maar ik heb ook geen antwoord op zijn niet gestelde vragen.
Ik voel mijn hart in elkaar krimpen als ik naar hem kijk, doe mijn best om hem op te vrolijken maar hij kijkt me vragend aan en begrijpt mijn grap niet meer.
Een lege blik kijkt nergens naar. Als we een film opzetten komt het niet binnen, hij staart voor zich uit, staat op en gaat weer zitten. Ik weet het niet meer.......ik weet het niet meer, zegt hij terwijl hij om zich heen kijkt.
Het onrustige gedrag is verdoofd, maar het lijkt erop dat hiermee ook een deel van de persoon zelf verdoofd is. Interactie wordt steeds moeilijker, vragen die hem gesteld worden door mede bezoekers begrijpt hij niet meer, dit zorgt soms voor onbegrip naar hem toe.
Ik zie duidelijk verandering tussen de tijd voor de haldol en de tijd nu tijdens de haldol, maar ik weet niet of het beter is om het niet meer te geven. Een rustige situatie voor het thuisfront is natuurlijk ook fijn, maar ik vraag me af of er ook middelen zijn met minder bijwerkingen zodat het deel van de persoon die hij was nog een tijdje langer intact kan blijven.
Ik begrijp heel goed dat het zo beter is voor zijn naasten, maar wat blijft er over van de mens zelf?, het voelt alsof het ziekteproces versneld wordt en daarmee de afstand naar het einde dichterbij is gekomen.

Ik pleit er in ieder geval voor om bij het voorschrijven van medicatie als haldol goed stil te staan bij het individu en de voor een nadelen goed naast elkaar te leggen.

Monika Eberhart

Update 7 februari 2016

Ingezonden verhaal van een mantelzorger wiens vader Haldol voorgeschreven kreeg


Ik weet het is een lang verhaal, maar ook het laatste bericht over mijn vader. 

Helaas is hij op maandag 1 februari gestorven. Hij wilde niet meer omdat zijn lichaam te ver was afgezwakt. 
De Haldol heeft hem kapot gemaakt. Daarom, nogmaals,  pas op je geliefde op als je hoort dat ze Haldol toedienen. 

De Haldol bijwerking is dat je een aversie tegen eten hebt, daarom weigerde mijn vader te eten en zo kilo' s is afgevallen. Haldol maakte een zombie van hem. Eerst begrepen wij, zijn kinderen, niet wat  er precies met hem aan de hand was. Ik wist wel dat het niet goed met hem was. 

Ik ging weken lang iedere dag naar hem toe om hem in de gaten te houden en erachter te komen wat er met Pa aan de hand was. Ik wees de verpleging er iedere keer weer op dat het niet goed voor hem is om als  een zombie door het leven te gaan  in die laatste jaren die hij nog voor zich had. Hij wilde zo graag de 100 halen. Maar de verpleging kon hier niets tegen doen als de arts de opdracht geeft door te gaan met Haldol 2 x Per dag toedienen. 

Pas toen een van de verzorgers mij verklapte over de bijwerking van Haldol, toen schrok ik hevig. Heb een gesprek met de Arts erbij gevraagd om het onmiddellijk te laten stoppen. Maar dat was door mij niet mogelijk, omdat ik helaas niet de eerste contactpersoon ben, dan heb je namelijk geen recht tot spreken en beslissen. Helaas ging die ermee door. Ik was tot wanhoop en dacht, zien die dan niet dat mijn vader te veel afzwakt door dat hij niet eet.? En niet omdat hij niet wil eten, maar omdat die Haldol dit tegen werkt. Zoals het er toen duidelijk uitzag was mijn arme vader tegen zijn wil in aan het uithongeren. Het was nog maar vel over bot. De schatting van zijn gewicht was tussen 32 en 35 kg.

Opeens werden wij gebeld door de arts mijn vader had waarschijnlijk longontsteking erbij gekregen het zag er niet best uit. De arts is met alle medicamenten gestopt omdat het volgens haar geen zin meer had. Dus ook de Haldol. Ook zij verwachtte dat hij de ochtend niet meer zou halen.
Toen we allemaal om zijn bed stonden om hem waarschijnlijk voor het laatst te bezoeken, had ik verdriet dat het zo met hem af zou lopen. Dat had hij niet verdient. Pa is altijd tegen medicijnen geweest, zijn leven lang. Hij is niet voor niets 98 jaar geworden. Maar nu heeft hij dementie en is hij zijn rechten kwijt hem afgenomen en heeft hij geen eigen inbreng meer waar het om zijn leven gaat. Dementie ontneemt hem ook nog zijn gedachten en vrije wil. En de arts beslist over zijn welzijn. Is dat wel zo? Ik had hier mijn grote twijfels over uitgesproken. Ik heb mij moeite gedaan om andere verzorgers er steeds weer op te wijzen dat het zo niet kan om iemand een zombie te maken is geen waardig leven meer.

Bedroeft en met zorgen over pa gingen wij die avond naar huis om de nacht en de ochtend af te wachten, wat zal het ons brengen en hoe zou het met pa zijn. Wij waren eigenlijk voorbereid op het ergste. Ik was gevraagd geworden om vroeg in de ochtend naar pa te gaan kijken en mijn broer en zussen zo snel mogelijk te berichten.
Bij aankomst verwachtte ik het ergste, maar Pa zat tot mijn grote verbazing aan de keukentafel netjes te eten. Hé? Hoe kan dit? Verbaast als ik was vroeg ik aan de verzorgers,” wat is aan de hand?” Pa was vanochtend wakker geworden en had om eten gevraagd en hij wilde zijn bed uit.

Geweldig om te zien natuurlijk belde ik meteen de rest van de familie die zaten al in spanning te wachten op mijn telefoontje. 
Die dagen erna is mijn vader blijven eten. Hij deed zijn best om weer op krachten te komen. Wij hebben ervoor gezorgd dat onze vader toch nog naar zijn geliefde plaats Valkenburg over geplaatst kon worden in het mooie verzorgingshuis Valkenheim. Weg van het verzorgingshuis waar wij slechte herinneringen hebben en geen vertrouwen meer hadden in de goede zorg.

Daar is hij precies 3 weken in Valkenheim geweest in het begin kreeg ook hij een terugslag omdat dementie dit met je doet. Maar wij hadden goede hoop dat het vanaf nu allemaal goed zou komen, dat pa alleen nog hoefde te wennen en daar hebben ze zo' n 6 a 8 weken voor nodig werd ons verteld.
Pa deed het eigenlijk goed ondanks alles. Maar het te verzwakte lichaam heeft hem niet langer meer in leven kunnen houden. Toen de leiding van Valkenheim ons waarschuwde dat pa 2 dagen niet meer wilde eten en drinken was het einde zoek. Toen wij allemaal om hem heen stonden op zijn kamer is hij op maandag 1 februari van ons heen gegaan.

Ik heb er vrede mee omdat hij toch niet beter werd en zijn geheugen hem steeds meer in de steek zou laten. Zijn gevecht met het verzwakte lichaam is nu afgelopen. Dit is nu ook mijn laatste bericht aan jullie over mijn vader. Neem de Haldol serieus als uw geliefde hiermee te maken krijgen. Voor mij is ook belangrijk een waarschuwing over Haldol bij jullie achter te laten. 
Dag pap kom tot rust.
Lieky van der Velden 





4 opmerkingen:

  1. Heel herkenbaar dat verhaal over haldol. Zo veel vergelijkenissen. Sterkte met het zware verlies.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Middelen tegen bacteriën en virussen moeten natuurlijk die organismen doden. Maar als geneesmiddel moet zo'n middel ook nog in voldoende concentratie bij die bacteriën enzovoorts kunnen komen, en bovendien niet ongezond voor de patiënt zijn. Als iemand zoveel MMS zou binnenkrijgen dat alle bacteriën in zijn of haar lichaam kapot zouden gaan en de malariaparasieten ook, dan zouden alle cellen van die persoon zelf ook doodgaan. Het middel MMS is dus onzin.

    http://www.kwakzalverij.nl/709/Encyclopedie_Miracle_Mineral_Supplement_MMS_

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn reactie is niet geplaatst. Heb je zelf ervaring met MMS?

      Verwijderen
  3. Alles wat je te veel binnen krijgt word je ziek. Dus gebruik volgens voorschriften en met verstand. Met medicijnen ook. Medicijnen kunnen ook mensen doden als ze niet volgens voorschriften worden gebruikt. Het allerbelangrijkste zijn middelen die het echt geneest zonder bijwerkingen. Medicijnen die je alleen zieker maken, heb je niets aan. Mms geneest echt, begin bij kwart 💧of minder. Je moet je niet zieker maken, Alles gebruik je met verstand ook de medicijnen. Lees ervaringen van mensen die genezen door MMS. Je moet jezelf ervaren en NIET ziek ( zieker maken) maken dan het is. Ervaren en dan beoordelen.

    BeantwoordenVerwijderen