Ik werk al bijna 25 jaar met mensen met dementie. Samen met mijn lieve collega's bied ik ze zorg, liefde, humor en een zinvolle dagbesteding (hoop ik).
Door mijn werk vraag ik me wel eens af hoe ik mijn dagen zou willen vullen als ik dementie zou krijgen. Die kans is natuurlijk aanwezig, we worden steeds ouder dus steeds meer mensen zullen dementie krijgen.
Bingo
Bingo is een van de bekendste activiteiten die gedaan worden met ouderen, met en zonder dementie. Als ik aan ze vraag of ze het leuk vinden dan zeggen de meesten volmondig JA!. Op zich bijzonder want veel mensen blijken vroeger helemaal niet van bingo te hebben gehouden en zijn het pas gaan spelen toen ze het aangeboden kregen door mensen op de dagopvang of het verpleeghuis. Eenmaal bezig is het plezier groot, de spanning van het moment waarop je kaart vol is en je een prijs kan winnen lijkt te doen vergeten dat het vroeger stom gevonden werd. Het zal wel iets met stofjes in de hersenen zijn.
Als ik de cijfertjes van de bingo aan het opnoemen ben vraag ik me af: ga ik dit later ook leuk vinden? Vakjes aankruisen en de zoveelste doucheschuim winnen? Ik moet er nu niet aan denken, maar wat wil ik dan wel als ik later oud ben, niets meer kan, niets meer weet en van alles vergeet?
Ik hou van drumcorps, reizen, schrijven, puzzelen, wandelen, computeren, wordfeud, mijn kinderen, mijn kat, George Clooney, Latijnse muziek, Netflix, 9gag, haken en nog veel meer........wat blijft daar straks van over?
Ik kan niet in mijn toekomstige hoofd kijken dus ik weet niet wat ik over zo'n dertig jaar wil. Maar als ik op dit moment 86 zou zijn en dementie zou hebben dan zou ik mijn telefoon, laptop en bijpassende wachtwoorden mee naar binnen smokkelen. Oh ja, en een woordenboek Spaans-Nederlands voor het geval ik de Nederlandse taal door dementie zou vergeten.
Ik zou aan de zuster op alle mogelijke manieren laten weten dat ik wil bingen en onophoudelijk wil kijken naar Friends,Gilmore Girls, Designaded Survivor en Grease. Ik zou elke dag naar filmpjes op 9gag willen kijken en bijna onophoudelijk willen lachen.
Ik zou filmpjes en foto's willen kijken van mijn leven, van mijn jeugd, van mijn kinderen, kleinkinderen (als ik die heb), van mijn ouders, mijn broers en verdere familie, van mijn honden en van mijn katten.
Het dorp waar ik als klein meisje rondhuppelde |
Ik zou een poster van het dorp waar ik ben opgegroeid aan de muur willen hebben en ik zou alle emails van mijn moeder voorgelezen willen krijgen.
Ik zou willen haken en op mijn trompet willen spelen. Ik zou op het hardste volume mogelijk naar DCI shows willen kijken.
Ik zou virtuele reizen willen maken door de Rocky Mountains, langs bergen en langs dalen. Ik zou een virtuele strandwandeling willen maken met mijn voeten in een bak met zand en water.
Ik zou van alles willen, als ik het maar leuk vind en als het maar past bij de dingen die ik in mijn jonge,gezonde jaren heb gedaan.
Zou ik ook bingo willen spelen? Nou vooruit, als ik dan een geurtje van Donna Karan mag winnen doe ik mee. Ik zou het zomaar leuk kunnen gaan vinden. Maar dan moet ik wel winnen natuurlijk.
Ik wil nu met mijn gezonde hoofd in ieder geval dat mijn kinderen weten wat ik later wil. Eigenlijk is het niet veel wat ik vraag. Ik wil later als ik dementie zou hebben activiteiten doen die bij mij persoonlijk passen. Ik wil niet een sjaal breien omdat de buurvrouw dat ook doet, ik kan wel breien, maar dat wil niet zeggen dat ik het dan ook wil doen. Ik wil niet memory moeten spelen omdat de zuster vindt dat het goed is voor mijn hoofd.
Ik wil dat de zusters en broeders zich verdiepen in mijn verleden en mijn het pretpakket aanbieden dat bij mij past.
En als ik dan echt niets meer kan? Zet me dan maar in een grote fauteuil met een kopje thee met rum en citroen, Latijnse muziek aan en een grote foto van George Clooney in zijn jonge jaren voor mijn neus. Dan kom ik de dagen wel door. Vergeet dan ook niet om mij af en toe op de w.c. te zetten, van thee moet ik vaak plassen.
Monika Eberhart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten