Dementie : Alzheimer in 30 minuten

Plakband & Polaroid

Is het mogelijk om in 30 minuten het verloop van Alzheimer duidelijk te maken? Dat is wat ik mij afvroeg toen ik een uitnodiging kreeg om naar de voorstelling Plakband & Polaroid te komen kijken.

Via een email kreeg ik een uitnodiging om naar een voorstelling te komen kijken over Alzheimer.
Ik ging meteen op de website van de makers van het toneelstuk om te ontdekken waar het om ging. Twee acteurs die in een half uur laten zien wat er met een relatie gebeurd als een van de twee dementie krijgt, in dit geval Alzheimer.

Dag van de voorstelling

De voorstelling zou plaatsvinden op woensdag 2 september om vijf uur. Ik vond het eigenlijk een vervelende tijd want dat zou betekenen dat ik in de file naar huis zou moeten. Maar ik was toch nieuwsgierig dus ik ben op tijd vertrokken en was ruim een half uur te vroeg aanwezig. Na wat tijd doden op mijn smartphone ben ik het buurthuis ingegaan waar ik welkom geheten werd met een kopje koffie en een stroopwafel. Lekker. Ik was wel toe aan een beetje suiker zo aan het einde van de middag.

Indrukwekkende voorstelling

Als het verhaal begint heb je al snel in de gaten dat de man beginnende dementie heeft. Je wordt binnen een paar minuten in het verhaal gezogen en voordat ik er erg in had vergat ik dat het hier om acteerwerk ging. Ik betrapte mezelf erop dat ik vanuit mijn tenen meeleefde met wat zich op het toneel afspeelde.
De acteurs weten binnen 30 minuten verschillende thema's rondom dementie aan te kaarten. Ze raken elke vezel in mijn lichaam op het moment dat ze terug gaan naar vroeger, naar de tijd dat ze jong en verliefd waren. Ik schrik als de man niet meer weet wie zijn dochter is. Ik raak tot tranen geroerd als de vrouw wanhopig op zoek is naar intiem contact en de man daar niet op reageert. Ik moet slikken en even diep adem halen. Indrukwekkend.
30 minuten lang kan je in de zaal een speld horen vallen. Twee mensen op het podium weten de aandacht van het publiek onafgebroken vast te houden.
In 30 minuten tijd het verhaal van een man met dementie, van de beginfase tot de het moment dat hij volledig afhankelijk is.

Aan het einde van de voorstelling klinkt een lang applaus en daarna is het stil. Een stilte waarin iedereen even moet verwerken wat er net allemaal gebeurde. Even wakker worden.

Na de voorstelling is er gelegenheid om na te praten over de onderwerpen die voorbij kwamen, over kwijt zijn, over teleurstelling, over verdriet, over angst. Het nodigt uit tot vragen, vragen waar je met elkaar kunt zoeken naar het antwoord.

Trailer van de voorstelling zo klein met een boodschap zo groot.

Voor iedereen die betrokken is bij dementie

De voorstelling is bedoeld voor mantelzorgers, vrijwilligers, verpleegkundigen, verzorgenden en welzijn medewerkers.
Persoonlijk kan ik iedereen aanraden om er naar te kijken als de kans zich voordoet. Het is ook een goede manier om je meer in te leven in de persoon met dementie en om beter belevingsgericht te gaan werken met mensen met dementie.

Bent u nieuwsgierig geworden en wilt u de voorstelling zien? Neem dan een kijkje op de website van Vliegeren met tegenwind. Lees verder.......