Het hart luchten
Hoewel dit blog eigenlijk niet bedoeld is om mijn eigen wel en wee te delen, kan ik het dit keer toch niet laten om hier mijn hart te luchten.
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.................. Bij het begin!, zou mijn moeder zeggen!
Het begin
Al sinds mijn 20ste jaar werk ik met mensen met dementie. Na vele jaren met deze doelgroep te werken bedacht ik in 2011 dat er niet genoeg aandacht voor de ziekte is. Ik ben toen een Facebook pagina gestart onder de naam "Dementie Vandaag" . Het eerste jaar had ik niet meer dan 148 likes, de meesten waren mijn eigen vrienden. Ik begon met het delen van berichten, plaatjes, nieuwtjes, grapjes en gedichten. Op het moment dat ik begon met gedichten delen begonnen ook de likes te groeien.
Ik besloot toen om zelf wat gedichten te schrijven en die te delen op de pagina. Dit werkte! likes na likes kwamen binnen. Hoe meer likes, hoe meer aandacht ik voor de ziekte kon vragen. Ik werd blij, kreeg geen cent voor mijn inspanningen, maar mijn doel kwam dichterbij. Aandacht voor Dementie.
De Klapper
In het begin van 2014 schreef ik het onderstaande gedicht:
Geïnspireerd door een anoniem Engels gedicht en door belevingsgericht werken kwam het gedicht op een gegeven moment uit de pen. Ik besloot het te delen omdat ik dacht dat het anderen misschien ook zou inspireren. Binnen de kortste keren kreeg het gedicht een bereik van anderhalf miljoen lezers!!!! Ik wist natuurlijk niet wat ik meemaakte en mijn ego werd dag in dag uit gestreeld. Ik was best trots op mijn werk en vond het alleen maar leuk dat ik het overal op het internet begon tegen te komen. Mensen gingen het massaal delen en ik kreeg een overvloed aan complimenten. Iedereen die mijn gedicht deelde zette netjes mijn naam erbij, Ere wie ere toekomt, zoals het oud Hollandse gezegde klinkt.
Een paar weken geleden werd ik benaderd door iemand die het gedicht op haar blog had geplaatst onder de naam: Hoe ga je om met mensen met dementie. Klik hier als u het wilt lezen.
De blogster wilde mij interviewen over het gedicht en daar heeft ze ook een blog over geschreven: Gedichten over dementie.
Ik ben meer gedichten gaan schrijven en heb een aantal ervan op Dementie Vandaag gedeeld, het is een fijn gevoel om te weten dat je mensen raakt en ontroerd met het werk dat je schrijft. Een aantal van de gedichten zijn ontelbare keren gedeeld, allemaal met mijn naam erbij.
Ik wil dan ook iedereen bedanken die ze op een eerlijk manier heeft gedeeld.
En toen kwam 22 juni
Dat was gisteren. Ik kreeg een verzoek binnen van een Facebookpagina of ze mijn gedicht mogen delen. Ze waren getipt door iemand die het op een andere pagina had gevonden. Uiteraard ben ik daar gaan kijken en wat schetst mijn verbazing? Het gedicht wordt gedeeld met een foto van een oudere man en de tekst is van Jet???? Wie is Jet? Wat doet Jet met mijn gedicht?
Ik heb meteen de beheerder van de pagina verzocht het gedicht te rectificeren en mijn naam erbij te zetten of het te verwijderen. Het gedicht heeft onder de naam Jet bijna 6000 likes gekregen, is bijna 10000 gedeeld en heeft meer dan 1600 reacties ontvangen!!!! Dat zou allemaal prachtig zijn.......als mijn naam erbij zou staan. Maar dat heeft de deler van het gedicht niet gedaan, waardoor het lijkt alsof het gedicht het werk is van ene Jet.
De beheerder van de pagina weigert in alle toonaarden om aan mijn wens om mijn naam erbij te zetten te voldoen en claimt alle rechten te hebben omdat ik het gedeeld heb en dan mag je op Facebook doen wat je wilt met zo'n gedicht.
Ik heb alles geprobeerd om de beheerder te overtuigen van mijn rechten, tevergeefs. De beheerder blijft bij zijn standpunt dat hij mag delen wat hij wil en hoe hij het wil.
Zie hier de pagina van Angel of Hearts waar het gestolen gedicht op 4 juni jongstleden geplaatst is. Ik durf "gestolen" te schijven omdat ik me echt bestolen voel.
Emoties
Nu gaat er natuurlijk van alles door mij heen, boosheid, verdriet, onmacht, onbegrip. Wat moet ik hiermee? Natuurlijk weet ik dat als ik iets op internet deel dat het dan door anderen gedeeld kan worden, maar is het echt teveel gevraagd om mijn naam erbij te zetten? En als je het gedicht zonder naam vindt dan kan je er toch bij zetten dat je de auteur niet kent?
Heb ik nu het recht om voor mezelf op te komen? Mag ik dit blog wel schrijven? Mag ik dit blog wel delen? Heb ik als auteur überhaupt rechten als ik het werk niet geregistreerd heb?
Elke dag steek ik tijd energie in alles wat met Dementie Vandaag te maken heeft, ik vind het belangrijk dat dementie aandacht krijgt omdat steeds meer mensen de ziekte krijgen.
Via dit blog mag iedereen lezen en zien dat ik het gezicht achter de naam Dementie Vandaag ben. Webpagina, Twitter, Facebook, blog, gedichten. Het is allemaal mijn eigen werk en............Ik ben er trots op.
Nu ga ik mijn tranen vegen en mezelf weer tot de orde roepen. Morgen weer een dag, dan mag ik mensen met dementie weer een fijne dag bezorgen. Dat is nl. mijn betaalde baan, lief zijn voor ouderen met dementie.
Stiekem hoop ik natuurlijk dat dit blog massaal gelezen en gedeeld zal worden. Ere wie ere toekomt........
(ik heb natuurlijk ook melding van misbruik van auteursrechten gedaan bij Facebook)
Met de hartelijke groeten,
Monika Eberhart
Beheerder en eigenaar van Dementie Vandaag
N.B.
24 juni
De druk van Social media
Dankzij de druk van Social media is het gestolen gedicht gisteren van de Facebook pagina Angel of hearts verwijderd. Mijn dank is groot!
Mocht u het gestolen gedicht zoals hieronder afgebeeld herkennen op internet dan zou ik het waarderen als u het niet verder zou verspreiden maar mij een link zou sturen waar het gevonden is.
De gestolen versie is meer dan 10000 keer gedeeld vanaf de site van Angel of Hearts, het is waarschijnlijk op heel veel plekken te vinden.
Het gestolen gedicht
Let op! Rechts onder op de foto staat Tekst by Jet. Alleen als dat er staat is het de gestolen versie. Inmiddels heeft de beheerder het gedicht opnieuw geplaatst met hetzelfde plaatje maar nu wel met mijn naam eronder. Daar heb ik uiteraard geen probleem mee :-)
Monika Eberhart
Hoewel dit blog eigenlijk niet bedoeld is om mijn eigen wel en wee te delen, kan ik het dit keer toch niet laten om hier mijn hart te luchten.
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.................. Bij het begin!, zou mijn moeder zeggen!
Het begin
Al sinds mijn 20ste jaar werk ik met mensen met dementie. Na vele jaren met deze doelgroep te werken bedacht ik in 2011 dat er niet genoeg aandacht voor de ziekte is. Ik ben toen een Facebook pagina gestart onder de naam "Dementie Vandaag" . Het eerste jaar had ik niet meer dan 148 likes, de meesten waren mijn eigen vrienden. Ik begon met het delen van berichten, plaatjes, nieuwtjes, grapjes en gedichten. Op het moment dat ik begon met gedichten delen begonnen ook de likes te groeien.
Ik besloot toen om zelf wat gedichten te schrijven en die te delen op de pagina. Dit werkte! likes na likes kwamen binnen. Hoe meer likes, hoe meer aandacht ik voor de ziekte kon vragen. Ik werd blij, kreeg geen cent voor mijn inspanningen, maar mijn doel kwam dichterbij. Aandacht voor Dementie.
De Klapper
In het begin van 2014 schreef ik het onderstaande gedicht:
Geïnspireerd door een anoniem Engels gedicht en door belevingsgericht werken kwam het gedicht op een gegeven moment uit de pen. Ik besloot het te delen omdat ik dacht dat het anderen misschien ook zou inspireren. Binnen de kortste keren kreeg het gedicht een bereik van anderhalf miljoen lezers!!!! Ik wist natuurlijk niet wat ik meemaakte en mijn ego werd dag in dag uit gestreeld. Ik was best trots op mijn werk en vond het alleen maar leuk dat ik het overal op het internet begon tegen te komen. Mensen gingen het massaal delen en ik kreeg een overvloed aan complimenten. Iedereen die mijn gedicht deelde zette netjes mijn naam erbij, Ere wie ere toekomt, zoals het oud Hollandse gezegde klinkt.
Een paar weken geleden werd ik benaderd door iemand die het gedicht op haar blog had geplaatst onder de naam: Hoe ga je om met mensen met dementie. Klik hier als u het wilt lezen.
De blogster wilde mij interviewen over het gedicht en daar heeft ze ook een blog over geschreven: Gedichten over dementie.
Ik ben meer gedichten gaan schrijven en heb een aantal ervan op Dementie Vandaag gedeeld, het is een fijn gevoel om te weten dat je mensen raakt en ontroerd met het werk dat je schrijft. Een aantal van de gedichten zijn ontelbare keren gedeeld, allemaal met mijn naam erbij.
Ik wil dan ook iedereen bedanken die ze op een eerlijk manier heeft gedeeld.
En toen kwam 22 juni
Dat was gisteren. Ik kreeg een verzoek binnen van een Facebookpagina of ze mijn gedicht mogen delen. Ze waren getipt door iemand die het op een andere pagina had gevonden. Uiteraard ben ik daar gaan kijken en wat schetst mijn verbazing? Het gedicht wordt gedeeld met een foto van een oudere man en de tekst is van Jet???? Wie is Jet? Wat doet Jet met mijn gedicht?
Ik heb meteen de beheerder van de pagina verzocht het gedicht te rectificeren en mijn naam erbij te zetten of het te verwijderen. Het gedicht heeft onder de naam Jet bijna 6000 likes gekregen, is bijna 10000 gedeeld en heeft meer dan 1600 reacties ontvangen!!!! Dat zou allemaal prachtig zijn.......als mijn naam erbij zou staan. Maar dat heeft de deler van het gedicht niet gedaan, waardoor het lijkt alsof het gedicht het werk is van ene Jet.
De beheerder van de pagina weigert in alle toonaarden om aan mijn wens om mijn naam erbij te zetten te voldoen en claimt alle rechten te hebben omdat ik het gedeeld heb en dan mag je op Facebook doen wat je wilt met zo'n gedicht.
Ik heb alles geprobeerd om de beheerder te overtuigen van mijn rechten, tevergeefs. De beheerder blijft bij zijn standpunt dat hij mag delen wat hij wil en hoe hij het wil.
Zie hier de pagina van Angel of Hearts waar het gestolen gedicht op 4 juni jongstleden geplaatst is. Ik durf "gestolen" te schijven omdat ik me echt bestolen voel.
Emoties
Nu gaat er natuurlijk van alles door mij heen, boosheid, verdriet, onmacht, onbegrip. Wat moet ik hiermee? Natuurlijk weet ik dat als ik iets op internet deel dat het dan door anderen gedeeld kan worden, maar is het echt teveel gevraagd om mijn naam erbij te zetten? En als je het gedicht zonder naam vindt dan kan je er toch bij zetten dat je de auteur niet kent?
Heb ik nu het recht om voor mezelf op te komen? Mag ik dit blog wel schrijven? Mag ik dit blog wel delen? Heb ik als auteur überhaupt rechten als ik het werk niet geregistreerd heb?
Elke dag steek ik tijd energie in alles wat met Dementie Vandaag te maken heeft, ik vind het belangrijk dat dementie aandacht krijgt omdat steeds meer mensen de ziekte krijgen.
Via dit blog mag iedereen lezen en zien dat ik het gezicht achter de naam Dementie Vandaag ben. Webpagina, Twitter, Facebook, blog, gedichten. Het is allemaal mijn eigen werk en............Ik ben er trots op.
Nu ga ik mijn tranen vegen en mezelf weer tot de orde roepen. Morgen weer een dag, dan mag ik mensen met dementie weer een fijne dag bezorgen. Dat is nl. mijn betaalde baan, lief zijn voor ouderen met dementie.
Stiekem hoop ik natuurlijk dat dit blog massaal gelezen en gedeeld zal worden. Ere wie ere toekomt........
(ik heb natuurlijk ook melding van misbruik van auteursrechten gedaan bij Facebook)
Met de hartelijke groeten,
Monika Eberhart
Beheerder en eigenaar van Dementie Vandaag
N.B.
24 juni
De druk van Social media
Dankzij de druk van Social media is het gestolen gedicht gisteren van de Facebook pagina Angel of hearts verwijderd. Mijn dank is groot!
Mocht u het gestolen gedicht zoals hieronder afgebeeld herkennen op internet dan zou ik het waarderen als u het niet verder zou verspreiden maar mij een link zou sturen waar het gevonden is.
De gestolen versie is meer dan 10000 keer gedeeld vanaf de site van Angel of Hearts, het is waarschijnlijk op heel veel plekken te vinden.
Het gestolen gedicht
Let op! Rechts onder op de foto staat Tekst by Jet. Alleen als dat er staat is het de gestolen versie. Inmiddels heeft de beheerder het gedicht opnieuw geplaatst met hetzelfde plaatje maar nu wel met mijn naam eronder. Daar heb ik uiteraard geen probleem mee :-)
Monika Eberhart
Hallo, ook ik ben een van de velen die dit prachtige gedicht heeft gedeeld zonder te weten dat het gestolen is. Ik vind het zo mooi geschreven en omdat ik in een zorgcentrum voor ouderen, vooral pg, werk wilde ik het aan mijn collega's laten lezen. Wat gemeen dat iemand het nu heeft geplaatst onder haar eigen naam. De link naar deze blog heb ik gedeeld.
BeantwoordenVerwijderenAls laatste: heel veel respect voor dit prachtige gedicht.
Bedankt voor het compliment :-)
VerwijderenHallo Monika. Ik leef volkomen met je mee, zoveel oneerlijkheid verwacht je niet. Het komt zo vaak voor, zoiets als plagiaat
BeantwoordenVerwijderenHopelijk kun je heel snel de draad weer oppakken en het lukt je. Ik heb zoveel mogelijk gedeeld. Groeten..Marijke
Bedankt voor uw reactie en het delen :-)
BeantwoordenVerwijderenHallo Monika, ik kom hier via de blog van Frans. Ik wil het gedicht graag delen op mijn blog stapjeterug.blogspot.com, uiteraard met bronvermelding :-)
BeantwoordenVerwijderenDat is uiteraard geen probleem! Leuk!
VerwijderenStaat op de blog! http://stapjeterug.blogspot.com/2015/07/zomerzotheid.html
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor het delen :-)
Verwijderendankzij de vermelding van JOUW naam onder je gedicht heb ik gegoogled en je blog gevonden, dankjewel mooi mens !
BeantwoordenVerwijderenBedankt! Inmiddels zijn de gedichten in een boekje verschenen, mijn naam is nu wel beschermd denk ik :-)
VerwijderenHallo Monika,
BeantwoordenVerwijderenWat afschuwelijk voor je! Ook van mij is een gedicht van een andere naam voorzien. Dit ging overigens niet over dementie, waar ik op zich wel over schreef. Succes met je boekje en je mooie werk. Vriendelijke groet, Dakoyria.
Bedankt! Inmiddels is mijn gedicht zo vaak gedeeld dat ik niet meer bij kan houden of een ander zijn/haar naam eronder zet. Maar ik heb het idee dat mensen inmiddels wel weten dat het van mij is.
Verwijderenvriendelijke groet,
Monika Eberhart
Toevallig kwam ik op deze pagina terecht. Ik begrijp nu dat de veronderstelling is dat dit gedicht geschreven is door Monika Eberhart. Ik ken het als het Engelstalige gedicht onder de naam 'Maybe' en ook wel 'Still' dat al heel wat jaren de ronde doet. Zelf heb ik er een vertaling van gemaakt (http://pauljansen.eu/misschien/). Blijkbaar had Minika in 2014 ook een vertaling gemaakt. Alleen zie ik hier nergens dat het om een vertaling gaat. Maar een mooi gedicht is en blijft het.
BeantwoordenVerwijderenHallo,
VerwijderenIk heb het Engelse gedicht als inspiratie gebruikt in combinatie met mijn werk, geen letterlijke vertaling ervan. U heeft wel gelijk dat ik dat niet erbij gezet heb, dit heb ik inmiddels aangepast. Weet u misschien ook wie de schrijver is van Maybe? Voor zover ik het kan vinden is het anoniem?
U heeft er een hele mooie vertaling van gemaakt!
Met vriendelijke groet,
Monika Eberhart
Oeps!
BeantwoordenVerwijderen