Ziekte van Alzheimer
Alzheimer is de bekendste vorm van dementie, het is benoemd naar de Duitse neuroloog Aloïs Alzheimer. 70% van de mensen met dementie heeft Alzheimer.
Alzheimer is een hersenziekte met psychiatrische symptomen. Delen van de hersenen houden op te functioneren en sterven af. Alzheimer bestaat uit een combinatie van verschillende aandoeningen waardoor het verloop van de ziekte van persoon tot persoon verschilt. Alzheimer dementie kan iedereen treffen, meestal komt het voor bij ouderen boven de 80 jaar.
De belangrijkste symptomen zijn vergeetachtigheid, veranderingen in de persoonlijkheid, verlies van spraakvermogen en gedesoriënteerd raken.
Alzheimer is een ongeneselijke ziekte waar de patiënt uiteindelijk aan zal overlijden. De meeste patiënten overlijden echter eerder aan de gevolgen van bijkomende complicaties zoals b.v. longontsteking, flinke griep, een beroerte, een gebroken heup e.d.
De ziekte van alzheimer verloopt in vier fases:
1) De bedreigde ik
De fase van ontkenning, stemmingswisselingen , licht geheugenverlies, trage reacties. Begrip en handelen gaat trager dan voorheen, maar de persoon is nog wel in staat om zelfstandig te functioneren. Heeft wel hulpmiddelen nodig zoals b.v. een duidelijke klok, een agenda e.d.
Het wordt langzaam duidelijk dat de persoon steeds vaker in herhaling valt, de draad van het gesprek kwijt raakt en gefrustreerd wordt doordat er besef is van het eigen ziektebeeld. De persoon merkt zelf dat er iets in het geheugen aan het veranderen is.
Door alle veranderingen voelt men zich bedreigt in zijn/haar bestaan waardoor ze de schijn ophouden dat alles nog normaal is.
In deze fase van alzheimer is het voor de persoon prettig om over vroeger te praten, het is vertrouwd en ze weten er nog veel van.
2) De verdwaalde ik
In deze fase raakt de persoon steeds meer gedesoriënteerd in tijd, plaats en persoon. Het korttermijn geheugen wordt steeds meer aangetast. De persoon herinnerd zich vooral gebeurtenissen uit het verre verleden. Het kan zijn dat de persoon zelf woorden gaat verzinnen in gesprekken, om op die manier duidelijk te maken wat hij/zij bedoelt.
De persoon is nu zoekende, voelt zich verdwaald en heeft behoefte aan houvast.
In deze fase kan decorumverlies (het verlies van remmingen) ontstaan en wordt de persoon emotioneel gestuurd door basisbehoeftes zoals eten, drinken, intimiteit. Woordenschat wordt nu kleiner, praten gaat moeilijker, en vroeger wordt moeilijk onderscheiden met nu.
3) De verborgen ik
In deze fase is de persoon volledig afhankelijk van de zorg van de omgeving. De persoon is niet meer de degene die hij of zij ooit was, zijn/haar persoonlijkheid is verloren gegaan. Het is de fase waarin geen herkenning meer is. Het is een passieve fase, de fase die bijna ongemerkt overgaat op het verzonken ik.
4) De verzonken ik
Verborgen en verzonken liggen vrij dicht bij elkaar, daarom is de overgang bijna onmerkbaar.
In deze fase lijkt het wel alsof de persoon die men ooit kende helemaal verdwenen is.
Het leven in deze fase bestaat uit liggen in bed of zitten in een rolstoel. Er is weinig tot geen contact. Het enige dat nog enige reactie zou kunnen oproepen is aanraken, aaien, knuffelen, geuren en soms het luisteren van muziek.
Levensverwachting:
Het is niet te voorspellen hoe lang het ziekteverloop is. Bij tijdige diagnose en juiste medicatie is het mogelijk het verloop te vertragen, maar ook dit biedt geen zekerheid. Elke patiënt beleeft de ziekte op zijn/haar eigen manier.
Het is bekend dat bij jongere mensen (onder de 65 jaar) de ziekte sneller verloopt. Het geheugen wordt in rap tempo aangetast, daarom is het van groot belang om vooral jongere patiënten zo snel mogelijk een vertragende medicatie aan te bieden.
Uitgebreide informatie over Alzheimer kunt u vinden bij Ziekte van Alzheimer
Monika Eberhart
Alzheimer is de bekendste vorm van dementie, het is benoemd naar de Duitse neuroloog Aloïs Alzheimer. 70% van de mensen met dementie heeft Alzheimer.
Alzheimer is een hersenziekte met psychiatrische symptomen. Delen van de hersenen houden op te functioneren en sterven af. Alzheimer bestaat uit een combinatie van verschillende aandoeningen waardoor het verloop van de ziekte van persoon tot persoon verschilt. Alzheimer dementie kan iedereen treffen, meestal komt het voor bij ouderen boven de 80 jaar.
De belangrijkste symptomen zijn vergeetachtigheid, veranderingen in de persoonlijkheid, verlies van spraakvermogen en gedesoriënteerd raken.
Alzheimer is een ongeneselijke ziekte waar de patiënt uiteindelijk aan zal overlijden. De meeste patiënten overlijden echter eerder aan de gevolgen van bijkomende complicaties zoals b.v. longontsteking, flinke griep, een beroerte, een gebroken heup e.d.
De ziekte van alzheimer verloopt in vier fases:
1) De bedreigde ik
De fase van ontkenning, stemmingswisselingen , licht geheugenverlies, trage reacties. Begrip en handelen gaat trager dan voorheen, maar de persoon is nog wel in staat om zelfstandig te functioneren. Heeft wel hulpmiddelen nodig zoals b.v. een duidelijke klok, een agenda e.d.
Het wordt langzaam duidelijk dat de persoon steeds vaker in herhaling valt, de draad van het gesprek kwijt raakt en gefrustreerd wordt doordat er besef is van het eigen ziektebeeld. De persoon merkt zelf dat er iets in het geheugen aan het veranderen is.
Door alle veranderingen voelt men zich bedreigt in zijn/haar bestaan waardoor ze de schijn ophouden dat alles nog normaal is.
In deze fase van alzheimer is het voor de persoon prettig om over vroeger te praten, het is vertrouwd en ze weten er nog veel van.
2) De verdwaalde ik
In deze fase raakt de persoon steeds meer gedesoriënteerd in tijd, plaats en persoon. Het korttermijn geheugen wordt steeds meer aangetast. De persoon herinnerd zich vooral gebeurtenissen uit het verre verleden. Het kan zijn dat de persoon zelf woorden gaat verzinnen in gesprekken, om op die manier duidelijk te maken wat hij/zij bedoelt.
De persoon is nu zoekende, voelt zich verdwaald en heeft behoefte aan houvast.
In deze fase kan decorumverlies (het verlies van remmingen) ontstaan en wordt de persoon emotioneel gestuurd door basisbehoeftes zoals eten, drinken, intimiteit. Woordenschat wordt nu kleiner, praten gaat moeilijker, en vroeger wordt moeilijk onderscheiden met nu.
3) De verborgen ik
In deze fase is de persoon volledig afhankelijk van de zorg van de omgeving. De persoon is niet meer de degene die hij of zij ooit was, zijn/haar persoonlijkheid is verloren gegaan. Het is de fase waarin geen herkenning meer is. Het is een passieve fase, de fase die bijna ongemerkt overgaat op het verzonken ik.
4) De verzonken ik
Verborgen en verzonken liggen vrij dicht bij elkaar, daarom is de overgang bijna onmerkbaar.
In deze fase lijkt het wel alsof de persoon die men ooit kende helemaal verdwenen is.
Het leven in deze fase bestaat uit liggen in bed of zitten in een rolstoel. Er is weinig tot geen contact. Het enige dat nog enige reactie zou kunnen oproepen is aanraken, aaien, knuffelen, geuren en soms het luisteren van muziek.
Levensverwachting:
Het is niet te voorspellen hoe lang het ziekteverloop is. Bij tijdige diagnose en juiste medicatie is het mogelijk het verloop te vertragen, maar ook dit biedt geen zekerheid. Elke patiënt beleeft de ziekte op zijn/haar eigen manier.
Het is bekend dat bij jongere mensen (onder de 65 jaar) de ziekte sneller verloopt. Het geheugen wordt in rap tempo aangetast, daarom is het van groot belang om vooral jongere patiënten zo snel mogelijk een vertragende medicatie aan te bieden.
Uitgebreide informatie over Alzheimer kunt u vinden bij Ziekte van Alzheimer
Monika Eberhart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten